ZOR AŞK
Neden hiç söz dinlemez, neden mekansız olur
Duygular yerli yersiz, böyle zamansız olur Aşk dediğin hep mi zor, hep mi imkansız olur... Neden tutmaz ellerim, koşarımda durmadan Yollarımız bir yerde kesişmez hiç tek bir an Bir ebedi mahkumum benliğim onda tutsak Hem yakın nefes gibi, hem yıldızlardan uzak Söz geçmiyor kalbime, vurulmuyor aşka gem Tutuldum tutulalı benden ayrıldı gölgem Esir alıp aklımı, mesken tuttu geceyi Sundu altın tepside bir çetin bilmeceyi Gözlerim gözlerinin esrarıyle boyandı Bir bıçak ki bakışı ta kemiğe dayandı Geçtim kendi kendimden unuttum neydi adım Hayallerim gayesiz ve attığım her adım Faydası yok bilirim büründüğüm matemin Ne yeridir eyvahın, ne zamanı sitemin Farzet gönlüm rüya’ydı, ortasında uyandın Bir periydi gördüğün, bir an ismini andın Gitme artık peşinden mümkün değilse tutmak Ne kış ne yaz ne bahar, en son mevsim unutmak. Şimdi binbir ah ile indirme kaşlarını Bilmez misin bu yol sarp, bu yol amansız olur Çekil loş bir köşeye bırak gözyaşlarını Bu kez belki alevsiz, belki dumansız olur... a.t.a 08.11.2010 |