KIRIK KALPUzaklardan esen bir fırtına Yıktı ümitlerimi, savurdu meçhule Coşkuyla bakamıyorum yarınlarıma Kırılıyor kalbim Ve Meydan okuyorum sinelere Tek yaşamak geliyor artık aklıma Yalnız, sessiz işte şu adada Herkesten uzak, seslerden ırak Gönüllerden kaçmak, Sinsiliğe yaklaşmak. Acı yok, çığlıklar da yok Sadece ben ve nefsim Ben ve yüceler yücesi! Korkuyorum insanlardan Uzağım artık onlardan, Bakmak istemiyorum hiçbir çehreye Tek isteğim yalnızlık… Bu yüzden ıssız adadayım Dostlarım ise balıklar ve yengeçler Ve samanlardan yaptığım küçük kulübem.. Onlar bana yeter.. Çünkü kalbim kırık.. |
NE BAŞKASININ KALBİNİ KIRMAYA HAKKIMIZ VARDIR NE DE BAŞKASININ BİZİM KALBİMİZE KIRMASINA İZİN VERME HAKKIMIZ...
KENDİ KENDİMİZİN KALBİNİ BİLE KIRMAYA HAKKIMIZ YOKTUR ...KALBİMİZİ KIRANLARA İSE EYVALLAHIMIZ ASLA OLMAMALI DİYE DÜŞÜNÜYORUM...
Şiiriniz güzeldi .TEBRİKLERRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR