Leyla Düşlemesi...
Yine uzak denizlerden döndü yelkenlim
Yine kara kış sonrası gök kubbene indim Ben yaralıydım sen bilmezdin Her bahar esrarlı perdesini sıyırıp bakardım hayatına varılamaz bilirdim geçtiğin yollar ardından içimde ne güller solardı ben kanardım sen bilmezdin Hüznün duyulunca sonsuzluktan Yağmurunda ağlardı gökyüzü göz pınarlarının Sırılsıklam olurdum sen bilmezdin Matemim olurdu uykusuz geçen tek bir gecen Oysa bilirdim gözlerinin buğulu karasından alırdı rengini İçimin dehlizlerinde demlenen gecenin karanlığı Benim canım yanardı sen bilmezdin Masumlaşınca alınırdı yalnızlığın Kalabalık odaların yabancı seslerinden kaçıp İçinde biriktirdiğin bir dünyaya taşınırdın Sırça bir saraydı odandaki dört duvar yaşamdan habersiz alemi seyrettiğin kavanozda kendini deryada sanan balık Ne dünyanın ne kavozun farkındaydın Sen benim dünyamdın,sen bilmezdin Ay ışığı vurgundu ay yüzüne Telaş ve hasretle eserdi başında meltem Dokunabilmek için bir anda olsa saçının tek bir teline Ay sana vurgundu kıskanırdım, sen bilmezdin Heyecandan titrerdi bir mum alevi gibi güneş Senin gözlerine hasret Vuslata erebilmek için ilk seherde Hiç uyumadan hiç dinlenmeden yolunu beklerdi Ben varolduğun günden beri hala uykusuz Sen bilmezdin... |
sevgilerimle....:)