Çok zordu,
Kalktı yerinden
Kalbinde onca ağırlık varken
Zorla topladı ne varsa
Dünyevi, hantal
Kalbinin ortasına batan.
Birbir söktü
Hiç düşünmeden,
Yaptığı
Yapmadığı ne varsa
Birbir attı.

Bomboş bir çöl gibiydi,
Etrafta ne bir ses
Ne bir nefs.
Çığlıklarını kendinden
Başkası duymaz, duyamazdı.
Kendi içine
Kapkara bir geceyi gerdi.
Göğünde ne ay,
Ne bir yıldız vardı.

Şeytan ağır adımlarla
Tüm eşrafını alıp yanına
Sen ey kulum dedi
Hiç utanmadan...
Bak işte sana,
Doyumsuz zevklerim.
Dünya denen yar,
Hep döner döner
Hiç sıkılmaz.
Haydi kalk,
Cehennem dediğin
Öyle kolay kazanılmaz.

Hafifçe doğruldu,
Çok zor söyledi
Kekeleyerek kitap
Peygamber, iman...
Şeytan kolundan tutup:
Tamam tamam anladım,
Hepsi var bende
Böyle boş durma hadi
Zikret durmadan:
Zevk, para, gününü gün et.
Yaşamak bu işte
Bastığın toprak olmadan
Haydi,
Kendini var edeni inkar et.

Epey yol almışlardı
Şeytan yanında.
Aynaya baktı,
Bir kaç yüzü vardı;
Tanıyamadı.
Elleri simsiyah
Nasıl kirlenmişti.

Bir ses duydu derinden derine
Ey kul,
Neden yaratıldığını bil?
Eğildi bir avuç toprak aldı.
Ve,
Olmaz dedi, olamaz;
Bir avuç topraktan,
Mükemmel bir insan,
Ve bunca yaratılan boşuna olamaz.
Geçici bir zevk için mi?
Her şeyi Yaratan,
Bir Allah var, dedi
Sonra yürüdü.

Şeytan hiç beklemedi,
Son nefesine kadar peşindeydi.
Sığınılacak kul için tek bir yer;
Rabbin hidayeti vahiydi.
Kurtuluş,
Şeytani bilmezliklerden,
Var oluş amacını bilmek için
Sarıldığı ilahi gerçek:
Kur’an,
Ağır ağır yürüdü
Gönlünü, aklını açan
İlahi sayfalar arasından...

(Kasım 2010 İstanbul)