Sessiz çığlıklarımdı şiir
Duyardı onu yağmuru olmayan bulut
Ve bereket olur inerdi şehrimin mor gecelerine
Bereketi kesildi rüyalarımın
Uyandırmıyor beni artık o manalı hülyaların
Anlamı yok kulağıma fısıldadığın satırların
Tadı da yok ağzımın
Buruk gelir
Dilim dönmez
Söyleyemem ihanet kusan sözleri
Acımı içime gömdüm
Ve hortlamasına engel olmak için
Mezarını derin kazdım
Mezar taşına öyle bir çığlık bıraktım
Ruh duyar
Beden inler
Baykuşlar öter artık bu diyarda
Acı feryatları sarar
Mana âlemini görenlerin can evlerini yıkar
Şiirler sarar ruhsuzların ruh dedikleri
Kansız ve cansız
Hatta hissiz o hallerini
Yinede can bulamaz ölü ruhlar
Duyguları kilitlenmiş küflü bir sandığa
Kendi şiirlerini yazar
Kendileri anlamazlar kelamdan
Şöyle diyorum ey kalemi kirleten ruhsuz şair
Etme
Artık kır kalemi yazma,
Acıtma sözleri
İncitme satırları
Karalama beyaz sayfaları
O katran karası yalanlarınla
Etme
Viran bağlara çevirme gülistan elleri
Soldurup savurma çöllere mecnun eyleme
Etme
Hicran duymasın
Ağlamasın kalem hesap sormasın
Bırak kurbanın olayım bırak yazma
Yazıp başını kör sevdalara dolama
Bırak bu illeti
Sarmadan tüm cesedini
Arın hecelerden kafiyelerden
Sonsuza dek bırak hançerden keskin kalemi
İncitme ne gülü ne dikeni.

Melek...