Hüzünler Sevişiyor Yüreğimin KöşkündeGecenin perdesini okşuyor rüzgârın nefesi Gövdemin ıssız limanında başıboş gemiler Şarkıların notaları çözülüyor çok uzaklarda İstifli hüznün güvertesinde bir kadın ağlıyor Gölgem sevdanın kamarasında çok üşüyor İsyankâr bir nöbet değişimi var yürekte Aynada bir adam düşünüşü um/arsız Kirli bir yatak gölgesine saklanıyor Biriktirilmiş öpüşler alabora şimdi İki/ruhlu bir v/eda yatıyor musallada Aykırı korkuların meydanında aşk Sızıyor kendi damarından hüzünler Cam parçaları gülüşlerime batıyor Kırık bir mevsimin acılar limanında Yüzüm kendine yabancı bağışlamasız Parçalarım dökülüyor geçmişe dair Yılgın, dağınık, umarsız ve uykusuzum Kızgın harflerin üzerinde yürüyorum Nefretin yapay vakitlerinde d/argın Sarılmasız, savunmasız, yorgunum Çek yaramdan ellerini, iyileşmem ben Vakit akşama gebe, mevsim sonba/har Aşkın çapraz ateşlerinde kalmışım Hüzünler sevişiyor yüreğimin köşkünde Sensizlik vakitlerini bir başına geçtim yar Ömrümün vahasında bedenim kuruyor Bulut yağmur mayalıyor göğün gizlisinde Ayrılığa soyunuyor düğmesiz ilişkiler Tenin değiyor özlemin ayakuçlarına Serkeş bir düşün haritası ah ellerimde Vedaların yürek taksimi sinemalarda Kırgın değilim aşka, bir hikâyemiz var… Selahattin Yetgin |
Herşeye rağmen sevmenin verdiği o müthiş hisler, nasıl da vurdumduymaz yapıyor bizi.
Onca yürek kırıklığına, acılara rağmen, biz mutluluğumuzu cımbızla seçiyoruz içinden.
Ahh bir sevmesin bu yürek, gözü ne görür ki başka sevdiğinden...
Fazla söze ne gerek...