Düşünceyi dişledim
kızıl elma kokulu
kafdağına ulaştığımda
düşürdüm
düşkünlüğümü
başım erdi muradıma
bekleyişlerime ekledim
eksik yanlarımı
yamaladım sana gökyüzü
aya tutundum
yıldızlara bölündüm
galaksilere savurdum
dördüncü boyuttu
durdum
çömeldim
yüzsürdüm
sefilliğime
sefran

eskitmedi zaman beni
bende bensiz yaşayanı
terketmedi çığlığım
sesime renk kattı
sessizliğim
sensiz

düşlerimi kovaladı
uykusuz gecelerim
düşüncemi erteledi
kabus
kaos
kurgulamağa yetmedi
yitirdiklerim
kuyusuna düştüm yusufun
karanlıktan varettim seni
el yordamı
dil yongası
gül goncası

yılgınlığımsın
yenilgimsin
yergimsin
yenileşemediğim
yineleştiğim
ezberimsin...

yanılgımısın
yalın
yalı
yal
acıkmışlığım
doyumusuz canavarımsın
çiğerimi söken
dikişsiz yaramsın
kanamayı unutmuş
döl yatağımsın
kurumuş
kurşun tadısın
damağımda filizlenen
bal peteği

durgun suyumsun
yosunum
yosmamsın
yaslı bakışlarına sığındığım
arımsın
namusumsun benin
kayıp elim
kırık kolumsun
yalpalayan darımsın
asılamadığım
çürük ipimsin
ipsizliğim
sapsızlığımsın
hesapsız...

somut delilimsin
delişmen sevdamın
soyut tablomsun
yarım yamalak
caresiz rengisin
kılıç kızılı
keskin dudak yarası
kabuk bağlamış

abuk sabuğumsun
salınan günüm
salıya sarkmış
erlelemelerimsin
terli elimsin
tedirginligim
temize çektiğimsin
avuçumdaki kaderi çizilmişliğim
kimliksiz kişiliğimsin
kayıp
ayıp
utanmasızlığımsın
çırılçıplak
çapkın göz atışımsın
şehla bakışım
şahı merdanımsın vesselam

baldıran otundan süzülmüş
ölümüne sevdalanmamsın
tabutluğumsun
hücre hücre
onarılmaz usumsun
deli divane
kabusumsun
düşlerime atılmış düşeşsin
kapıları sökülmüş
kaleleri yıkılmış
kellesi alınmış
gövdesiz
taçsın
güldeste
nefessin

Bu öyküsel düttürü, abus sabuk vede anlaşılmayanlara, anlamsızlara adaklanmış...
Tüh anlatamadım gene!
Görsel: Shirin Nezhat