Yağmurda Islanırken
Ben seni yağmurda ıslanırken düşündüm
Yağmurla beraber güneşde açılmıştı Gökkuşağına bakıyordum el sallıyordun ordan Uçuyordun bulutların üzerinde,kelebekler gibi Masmavi gökyüzü kucak açmıştı sana Yanıp yanıp tutuşan yüreğimden habersiz Uçuyordun havalarda nazire yaparcasına Bense şimdi mutluluk kavramından yoksunum Cehenneme döndü artık bana yeryüzü Meyhane köşelerinde isyanları oynuyorum Kaldırım taşları,sokak lambaları bana küs İçimdeki yangınlar dinmek bilmiyor Hala kalbimde sızıdır bırakıp gidişin Uğrunda bir şehrin nefretini kazandım Artık ne bu şehir beni afedecek Ne de bu gönül senden vazgeçecek ... Zanahan |