İstanbul da bir sabah
Sabah erken
Ve yine ben Beşiktaş ta
Seni bekleyen
Güneş doğmak üzere
Belki üşüyen yanım ısınacak ama
Yalnız kalan yüreğim
Sıcaklığına hasret kalan bedenim
Hiçbir zaman ısınamayacak
Yani seni bir daha saramayacak
O deniz mavisi bakan gözlerini
Beşiktaş sahilinde veya
Beşiktaş İnönü Stadyumunda
Bir daha göremeyecek kadar uzaklarda
Belki sana yakın ama
Bir başıma yalnız olduğumu
Seni özlediğimi söylemek isterdim sana
Ama neyleyim yoksun işte
Yokluğun öyle yorgun ki bedenimde
Asırlar yaşamış gibi
Öyle yorgun duruyor ki benimde
Sensiz ve mutsuz
Öyle yaşlanmaktadır bedenimde sensizlik
Öyledir bi tanem hehe böyledir halim ya
Gülüyorum ben
Ama sen güldüğüme bakma
İçim kan ağlamakta
Sensizliğe isyan etmektir aslında
Yaşam dedin mi acıyı çekeceksin
Yani benim gibi
Ama gülüm bu kadarda işkencedir bana
Hele sensizlik bir yana kalsın
Bırak kanasın yüreğimde şimdilik
Ya İstanbul a ne demeli bilmiyorum
Tek bildiğim şey seni sevdiğim
Seni özlediğim yaşamakta öyle
Ama öyle zorlaştı ki istanbulda yaşamak
Gün geçmiyor ki üç beş kuruş uğruna
Gasp edilip ölen taksici esnafım
Veya sokaktaki bir yurttaşım
Öyledir gülüm böyledir halim
Dedim ya İstanbul da bir sabah
Ve ben aynı yerdeyim
Beşiktaş İnönü stadında
Ama yorgun bedenimde çuvallan sancılarla
Bekledim seni
Birde bunun şarkısı vardı biliyor musun?
Ben söyliyim İstanbul’da bir sabah, sabah erkendi
Uyuman gözlerim seni beklerdi
Sen gelmiyordun sen gelmiyordun ...