Merdivenlerden çıkarken, orada olmayan bir adamla karşılaştım.Bugün de orada değildi.Keşke dedim... keşke gitse...(identity)

Gıcırdamasına alıştığı tahtaların bıkkın dokunulmazlığıyla sürüne sürene bir koridordan geçiyordu
tek isteği
malum bir labirentin içinde ki fareyle aynı kaderi paylaşmamakla aynıydı tebdili kıyafeti ve mazereti
tek tuhaflık ulaşacağı ne bir peynir ne bir çıkış kapısı yalnızlığına eşitti.
(kuramsal çelişki...)
eşittir onun hafızasına denk bir simyadan çalıntı bir huzur gibi gelmiyordu bu yüzden hep düşünüp durdu
fare kendisinden ne kadar da mutluydu...yoksa fare fareliğinden mi mutluydu.sorularından mı mesela.
kestirip attı...harbiden labirentmiş. fareyle dostluk...dedi...kendini nerdeyse affedecekti.olmadı.
uyuya kalamadı tabi
dolaştı
iş kıyafetlerini hiç ıslatamadan yıkadı gibi yaptı evin beyefendisinin
smokinine yeltenen bir umutsuzlukla astı sandı kendini
unuttu elleri yoktu
mandallarca gülündü
zayıf bir rivayet gibi dolanıyordu koca bir evi kendinin sanmanın ne olduğu merakıyla
uysal ayak sesinin olmayışıyla beyaz çarşafının içinden
yorumluyordu...
sanki düş kurabilirmiş gibi...
tanrı her adımına gülüyordu.Ona kalırsa.
...

SALON...
Eskilerin övdüğü eski bir salon adamıydı
en sevdiği yerde hatırlardı kendini
kalabalık dedi
unuturum kendimi...

girmedi.

ÜST KAT...

şu yalnızlık
sadece
yeni biri sanıyor kendini herkez girince odasına
evin şımarık çocuğu
yani kilitliyse kapım ve gizemliyse saklı.
sanki ordaymışım gibi intikam peşinde eski günahkârlığım dedi
çıktı...

TARAÇA...
tanrıça gibi hep uzak
dedim ki
iyi biriysen bir manzara hep seni görür
düşmek itilmek gerektirir
yer çekimi ne çok seviyor canım yanınca beni
ne kadar uzaksam ondan o kadar cezbediyor kan seni
ağzımız tatlansın bir parça çalıyor dudağıma korkudan
uykusuzluğumdan uyanamıyorum
bu yüzden
yükseklik korkum varmış gibi yapıp uzaktan kanıyorum
manzarasızlığıma çaktırmıyorum.

MUTFAK ...

yalpalarım
bir kadına nedense hep orada aşık olmak isterdim.

ÇOCUK ODASI...

beni düşürmüştü
ağzı etil alkol kokan lokal büyücüler
torbasından
oyuncaklar tanrıya inancımın tek meçhul peygamberi

uzaktan ağladım. unuttum.gözyaşım yoktu.
misketlerimi serbest bırakırım dedim bende teker teker.

TUVALET...

tuale etmek istiyen yüzlerce üç harfliyle aynı yerde karabasan
yüzlerce ressam var aynı tualin ayrı manzarasında
abdestin riyakar bozgunculuğunda son af dilenme çaresizliğiyle boğuluyor kimi
kimi parıldıyaran yüzüyle sürünüyor elişi havluların avlusuna
kocaman bir çarşının ahmakça ortasında ki ben
ilk defa seviniyorum böylesine sıkışmadığıma.


KORİDOR...
uzun.
ağzı açık bir karanlığın varılamaz sandığım iki ucunun ortasında kalmak.
hangi aleme geçiş ,hangi nebülaza varış
bu karınca nereye gider
bu gizli bir alışveriş rüzgarla pencenin arasında ki sır
nereye çıkar bu labirentin voltası gelip gitmelerim iyi etmiyor beni çıkmalıyım senden dar tabut.

YATAK ODASI...

uzaktan bir kadının ağladığını duydu
yemyeşil bahar sonrası koktu herşey
çabucak mavilendi deniz
gel dedi.
izinliydim artık çağrılmıştı
girdi
hayalletim
neden çağırdın ki beni dedim
dedi senin gibi kimse beni uzaktan böylesine sevmezdi ki..
irkildim
duvarlar onun teniydi suskunluğunu saklamıyordu gece
kapı ardında ki görünmezliktim
ve bir yanlış anlaşılmasıydım yalnızlığın
fare kapıyı araladı dedi gelmiyormusun bu bize göre değil
melek aklımı araladı gitmiyormusun.
fare melek kadın aklım koridor ev...






düştü.

düşerken


...yaşarken hiç Leyla görmemiştim dedi kendine

...düşdüğünde Leyla dedi ki Haylaz çocuk hadi eve...

...
polis bir adam cesedi buldu fırlatılmış gibi göyüzünden asvaltta.
uzmanlar makdulün üstünde neden beyaz çarşaf olduğu konusunda açıklama yapmadı...