Gölgeler Ve Hüzünler
Ömrün baharını gölgeler, hüzünler
ki,sonu hazanlara gebe zamansız yağar karlar tepelere yaylalardan inersin düze geniş bulvarlarda hüzünler dolaşır yüzündeki çizgiler yılların izi bakarsın denizin derinliklerine dipsiz karanlıklar görürsün belki bir yerde batık gemiler yolcuları hani nerde? artık o gemi gelse diyorum alsa gitse başka limanlara karanlık bir gecede deniz fenerinde rota bulsa varsa limanına bekleyenler olur mu? zamansız yolcuları belki yalnız martılar kalmıştır yitik şehrin limanlarında martılarda artık kanat çırpmazlar yoktur sevinç kanatlarında dinle! dinle! dalgaların sesini gelen dalgalarda dönmez artık geri.. |