Mart sonu,unutmuştu insanlar yüksekte o mis gibi açan kardeleni,
Nevruzlarını unutmuştu mevsim kan lapa lapa yağıyordu beyaz kara,
Kar ise kırmızılanıyordu ,yerde,ölüm bağırıyordu yine en hırçın sesiyle,
Celladımıydı düşman?bulutlar bomba ateşinde en kızılına boyanırken?


Kendimizi düşünecek halmı kaldı?bir dolu asker kan kokarken,
Ayağı kopmuş kiminin,kolu yok diğerinin,başından yaralı yatarken,
Elimde sargı bezi,koluma sıkıştırdığım kan şişesi,şaşkınım koşarken,
Celadımıydı düşman?bulutlar bomba ateşinde en kızıla boyanırken?


Bir somun ekmek,bir bakraç su,bir içimlik çorba,geçmez ki boğazımdan,
Morfinmi?çok önemli ,oda fazla yok,asker inliyor can kopar sanki canımdan,
Bazen ürkünç bir sessizlik,sessizliği bozan savaşın kızıl ateşleri yine,duyulan,
Celladımıydı düşman?bulutlar bomba ateşinde en kızılına boyanırken?


İşte bu savaşın kanlı günleri,hıçkırıp ağlar,duvar dibinde,titreyip birileri,
Sarılırım onlara,çıldırmış gibi olanlara,güçlüyü oynarım dramın orta yeri,
Aman Tanrım,yine bir yeni,yetiştirmem gereken serum , bir dolu sargı bezi,
Celladımıydı düşman?bulutlar bomba ateşinde en kızılına boyanırken?


O sarılı yüzü askerin ,yastığını düzeltirken,bileğimi yakaldı kuvvetli bir el,
Neler oluyor diye yüzümün şekli değişti birden,buz kesmişti vucudum bakarken,
Sevgilim,aşkım,diye bir kısık ses, dinliyordum neler olduğunu tam anlamamışken,
Açık bir tek gözü masmavisinde,dondum kaldım,umutlarımı eken el beni tutarken,


EN İRİSİNDE AÇILMIŞTI GÖZLERİM O İŞTE BENİM ASKERİM,
TÜM YILDIZLARINI FETHETTİ YÜREĞİM BU KANLI GECENİN..


YAZAN BİNAY SEYMEN
BİR RUM KIZININ TÜRK SUBAYINA AŞKINI, KALAN BİR TEK MEKTUBU..İDİ BENSE BİR DOLU HİKAYELEDİM SEVGİLERİMLE..