" Yıldızlar "Siyah ufuklara bakmaktan yorulan bir kentte Güneş doğdu dönüşü unutan gecelerin üstüne Ayın şavkı vurdu aklını yitirmiş gündüzlere Her ikisi de şahittir Güle verilen emanete Sabra aşık yıldızlar dolaşmaya başladı Ruhunu özleyen caddelerde Ashâb oldular onlar gonca gonca açan gülşende Pazarlıksız bir başkaldırıydı bu Kinleri kursaklarında yuva yapan zalimlere Gün geldi yandılar yaz ayazında Susuzluklarını giderdiler Vahiy ile Gün geldi dondular kış sıcağında Kanâatla beslediler yüreklerini Erimediler hainlerin tuzağında Dertsiz olmayı dert olarak gördüler İslâm olmayı dert edindiler Hiç durmadan,sabah-akşam, hicret ettiler Güzide baharlarda medenî oldular Pâkize sevinçlerle doldular Bir ömür sorumluluk bilinciyle yaşadılar Ölürken de dimdik ayaktaydılar… (ATAKUM_EKİM/2010) Dursun Tiftik |