BİR KADIN
Kızıl zülfü düşürmüş de elâ gözün üstüne,
Yüzünü, gün batımının hüzün rengi kaplamış. Nice kahra göğüs gerip toplamış da destine, Bir sevdayı yüreğine hançer gibi saplamış. Kalbi her gün nice elem, keder ile atsa da, Her türlü dert, binbir hüzün gönlü mesken tutsa da, Sevdiği gül yüreğine diken diken batsa da, Bu sevdayı yüreğinde canı gibi saklamış Felek ona, ’bu sevdadan vaz geç, unut git’ demiş; Vefalıymış sevgisinde, bırakıp da gitmemiş. Kanasa da gül yüreği, yine isyân etmemiş, Kederini gözlerinde damla damla toplamış. BİR RÜZGÂRDIR |