ve
dik bir yokuşu çıkarken
hayallerlmlzden vazgeçip
güneşe
arkamızı döndük
çaresizdi
masumiyetler
garip bir hüzne büründüler

yılların telaşları
yolların hıçkırığıyla
boğuldu
zalimdi hayat oyunları
bağrış çağrıştı
taşıdı taşdı
yoruldu insanoğlu
hayallerini terk etti
telaşla
taşlaştı

ardımızdan bakıyor şimdi
sokak lambalarıyla beraber
pembe panjurlu küçük evler
masum büyük hayaller
küçük hırslara
mağlup düştüler

hiçbirşey eskisi gibi değil artık
zavallı bir kalabalığın
tutsağı oldu düşler
çağ yangınıydı
yaşamın
döşüne düşen
ve
kavga kıyamet
garip bir yaşamdı
sürünen sürdürülen

masumiyetler
hayat oyunlarına yenik düştüler
oysa bir zamanlar
ne güzel düş’tüler

yağmur sonrası
gökkuşağının renkleriydiler
şimdi sarardı güneş
soldu gülün rengi
giderken bülbül hazan mevsimine
bir kalem bir defter
bir yarım şiir kaldı geriye

ve
güneş göğü dolaşıp
geniş
bir kızıllıkta
kayboldu

güneşe arkamızı döndük
aslında
yoktuk
yada
kaybolduk