DAĞ BAŞLARI BORAN KARYuvasız kuşların dili,lala benzer susturursan Dağların ıssızlığında, yarim bana seni gerek Hasretliği vere vere ,gelmeyip kan kusturursan Dağların ıssızlığında, yarim bana seni gerek Karlı bile olsa dağın, ulaşırım enginine Aklımı derviş eylerim,gözü gönlü zenginine Kaderim hep sözün ise, ben koşarım dinginine Dağların ıssızlığın da, yarim bana seni gerek Sırrımı dökerken düştüm, beter ayrılık seline Kara hüzünler takıldı saçımın her bir teline Üç günlük ömrümü alıp, gül etsin senin eline Dağların ıssızlığında, yarim bana seni gerek Yollar gördü hasretimi, günahsız temiz yüzümü Uçurumun eşiğinde,dara çekmişken özümü Kıbleye dönmüş gibiyim, asla unutmam sözümü Dağların ıssızlığında, yarim bana seni gerek Hayalini buluverdim, düşler ile bekleşirken Azat ettim yalnızlığı, cananla can çekişirken Ruhumu teslim ederim, gün gecenle öpüşürken Dağların ıssızlığında,yarim bana seni gerek Sevgi kutsal sessizliktir, saatler yeter de artar Mevsimler bu aşka bekçi, sık sık gömleğini yırtar Solmasın gonca güllerim, mertsen gelip bizi kurtar Dağların ıssızlığında, yarim bana seni gerek Zaralı sana bel bağlar,o yüzden ki dosttur dağlar Dağ başında çiçek olur,yamaçlarla birlik ağlar Bülbüle kolunu açmış,güle mekan olmuş bağlar Dağların ıssızlığında , yarim bana seni gerek ZARALICAN 18-10-2010 |