...Babama Özlem...
Bir kara gecedir iki ekim, tanımsız…
İsminle ölümün ard arda söylendiği Hani kayarken hayatın parmaklarından Özlemlerin yüreğe mühürlendiği… “Gitme” desem bu sefer “hadi be sende” deyiverecek gibi Yıllara inat, yaşanmışlıklara inat, son davete icabetin… Bir ekim sabahı sonbahar yapraklarına eşlik edecek gibi Hazana hüzün ekler ahh, gidişindeki azametin… Garip bir hissizliğe hakim, düşlerime giriverecek gibi Arınmış duygularıma hep seni alsam var mı icazetin? Bir hayat öyküsüne son sözü yazamadan bitiverecek gibi Sana doymayan ömrümün geri kalanına tabiiyetin… Şimdi özleminle dolup taşan benliğimi yakıverecek gibi Hasretin ortasında kaybolmuşum, nasıl fazla aidiyetin… Hayat “Sen”den önce ve sonra olarak ayrılıverecek gibi Ve bil ki her geçen gün katlanacak özlemin ve acziyetim… Hani yoluna serilecek olsa sevaplarımı seriverecek gibi Dualar büyüteceğim artık sana, iyi olsun diye ahiretin… Gittin… Koskoca boşluklar bırakıp… En çok seni sevdim ben… Belki hiç bilmedin. Ve… İlk sen bırakıp gittin… Her şey bitti de bende… Bi sen bitmedin… Dedim ya büyük reis… Ö l m e d i n… Hakkını helal et babam. Yüreğimde hep olduğun gibi yerin de cennet olsun. Olsun ki özlemime biraz olsun gölge düşebilsin...Seni çok özledim…. 18.10.2010 |
Ben hep sen arkamdasın diye bakmazdım baba
Gittin de şimdi hep şüphem var
Dünüm aydınlıktı ama sen gittin gideli bir buğ
Anladım artık geleceğimde yalnızlık ve kollamasız kalacağım