Bilirsem Yalnız Sana Yazardım

Sesimi duyuyor musun bilmiyorum ama…
Bilirsem bütün hikayeleri sana yazacağım,
yoksa bir yerinde son bulacak bu şiir,
hem de yalnız kalan bir nokta ile…

Gel bana aşık ol demiyorum ki,
sen aşk olmaya yakışırsın.
sevilmek için yaratılan yalnız sen varsın
Sanki hiç duymasam da sesin bir namedir kulağımda.
Sakın mutlu aşık yok deme bana,
şehirler var aramızda diye hayıflanma,
gecenin hiç ummadığı bir anında,
elinde bir sıcaklık, içinde bir şiir mısralanırsa…

Biliyorsan bile söyleme,
içinde tut.
Sonra sonra ve sonra bir gün bir yıldız kayarsa
o şehrin en bilinmedik yerinde seni bekleyen bir adam sakın unutma.

Sakın aklında tutma
seni nasıl unutmadığımı,
mesela sen yağmuru seversin,
sonbaharın hüzünle sararan yapraklarını,
mesela sen aylardan en çok eylülle arkadaş olursun,
kitaplarla konuşur
sonra en çok kalabalık bir alışkanlığın ötesinde yalnızlığı dinlersin,
sonra…

Sesimi gerçekten duyuyor musun bilmiyorum ama…
Sen sabah verilen bir kahve arasında hatırlarsın belki…
Şehir yabancı kaldı bana,
içim sırılsıklam kan
eğer bi yerlerden duyuyorsan muhakkak dinle,
sakın bu gece daha karanlık deme
çünkü alem henüz aydınlanıyor senin şerefine.

Azar azar uyanıyorum henüz,
varlığımın temelinde duran olguya dur demek canımı yaksa da…
aslında, istemezdim böyle olsun,
içimi kan revan eden hançer yaralarından arınsaydım
bil ki ilk sana koşardım.
Sonra ilk senin adınla açardım gözlerimi,
sabah yıldızını senin yanında uğurlar,
senin pencereden bakmanı beklerdim saatler boyu.

Bilirsem eğer bütün şiirleri sana yazardım…
Bir sefer sorgulama beni
Sadece bir sefere çıktığımı say
Bir sefer görebileceğin bir tesadüf
Eski bir hikayeden kalan ufak bir tebessüm gibi taşı suretinde

Eğer duysaydın beni
Yalnız sevdiğimi söyleyecektim sana
Yalnızca bir sefer
Sonra sahiden gidiyorum
Bilseydin gitme demezdin biliyorum ama
Olsun…
Sen yalnızlığından bir hece say beni.
Yalnızlığa alışan son noktayım
Bir nameydi say ve bitsin…
/.

Hasip Çifci