NERDESİN
Bıraktın ellerimi her yanımı karanlık kapladı
Hiç ayırmadım seni kendimden sen ayrılsan da benden Olması gereken olmamak değildi sevgili Belki eskidim ama hiç eksiltmedim seni Çocuk masumiyetinde yüreğim bakma gözlerime Silinmiyor gözyaşları sensizlikle… Ben uzağın en yakınındayım sana Sen yakının en uzağında olsan da bana İstanbul kabul etmiyor beni bu yasla Bilmiyorum hangi yağmur damlası olup gireceğim koynuna Ne ihanetim var, nede pişmanlık duydum aşkıma Çünkü ölümü koydum ben senden sonra Belki yine seversin ama bir daha böyle sevilmessin Ne kadar insan tanırsan o kadar çok yalnızlaşırsın Yokluğunu fark eden; varlığının da farkında olandır, Uzakta olan insan gönüllerde sığ kalan insandır sende anlarsın Mevsimin son baharına aldırma ayrılık kış yaşatır aşklara Kaderin cilvesi sevgilin gözlerinde gizli Neyi yaşamak istersen onu bulurmussun yarın Nerdesin bilmiyorum ama ben hep seni istiyorum. Şiir çocuk |
kaleminiz daim olsun.