YUNUS EMRE
I
Yedi deniz yetmiş ırmak, Geçtin,içtin dostla ancak Dost şerbetiyle kanarak, Sarıştığım Yunus için…. Sen ne öldün ne de kayıp, Seni duyup hatırlayıp, Yağıyı dostça yanıyıp, Barıştığım Yunus için… Aşk ile gözde yaş görüp, Hızlı görüp yavaş görüp, Yaratılanı hoş görüp, Yarıştığım Yunus için… Derdi vardı inilerdi, Kalanlara selam verdi, Dostça sever,tam severdi, Eriştiğim Yunus için… Yunus Emre- II Suda balık,gökte kuş, Seni bilip okumuş, Tezgah kurup dokumuş, Yunus’a Emre gibi.. Kırk yıllık sabır taşı, Dosta vermiş uğraşı, Dosta dökmüş kan-yaşı, Yunus’a Emre gibi… Gönüllerde o bitmiş, Hacı Bektaş’a yetmiş, Mevlana nazar etmiş, Yunus’a Emre gibi… Sevgisi sevda türü, Yaradan’dan ötürü, Dedi gerek hoş görü, Yunus’a Emre gibi… Onda sevgi cana can, Onda sevgi zaman,an.. O sevgide heyecan, Yunus’a Emre gibi… O hem Yunus, hem Emre, O gönüllere cemre, Dostu dost görenlere, Yunus’a Emre gibi… Yunus Emre III -Dervişler hanı, gönül sultanı Yunus Emre’yi anarken Kırk yılda sabredip kurduğun bina, Türkeli’nde şehir şehir söylenir… Sevgiler yazmışsın dost kitabına Yazdıkların şiir şiir söylenir... Senin gönlün meğer koca okyanus, Senin gönlün sevgi dolu bir fanus, Kalanlara selam diyen ey Yunus, Kalanlarda ünün bir bir söylenir…. Taptuğ’una meyil veren, yüz süren, Dostu için yüreğinde aşk ören, Yaratılan güzel deyip, hoş gören, Her dediğin sihir sihir söylenir… Sende hikmet bulan kırklar,yediler Senin için Yunus; Emre dediler… Seni söyler bunca diyar,bunca yer Coşkunluğun nehir nehir söylenir… Cana hasret kaldık canda ey Yunus. Bize seni gerek oldu,duy Yunus, Bunca yüzyıl,bunca sene,ay Yunus, Sevgilerin nice asır söylenir… Gürsoy SOLMAZ |