Akşam kar yağışı...
"Hüznüne bulanır, kalbime düşer
Beyaz mendiliyle, ağlayan karlar...
Üşüşür inerler, bak üçer beşer
Gece kandiliyle, ağlayan karlar...
Ağlayan karlar, ağlayan karlar
Görenler halimi anlatsam anlar
Hüsnünü, nazardan saklamıyor ki
Boş yere karayı, aklamıyor ki
Vuslatı, baharla beklemiyor ki
Kendi hal diliyle, ağlayan karlar...
Ağlayan karlar, ağlayan karlar...
Görenler şu beni kar gibi anlar...
O da mevsiminin gereği elbet
Onunda bir yanı ayrılık,
gurbet Sabırsız olana, diyor ki: sabret
Güneşe haliyle, ağlayan karlar
Ağlayan karlar ağlayan karlar
Şu beni görünce anlayan karlar