PEMBE KARLAR YAĞDIRDIN ÖMRÜMÜN SON KIŞINA
unutmam mümkün değil o içten gülüşünü,
bazen hüzünlenerek boynunu büküşünü, öptüğüm ellerinden cemreler döküşünü... ...........gönlüm hicranı yaşar şimdi yalnız başına ...........dayanabildiğince zamanın akışına... gün oldu, bulutların üzerinde dolaştık, gün oldu; düştük yere, çamurlara bulaştık, sevgiden teknemizle ne fırtınalar aştık. ..........ne ırmaklar döküldü bir damla göz yaşına, ..........ne sevdâlar sığdırdım bir elâ bakışına... yüreğimi okşayan o sevgi dolu eli sandım ruhumda esen ılık bir bahar yeli. gözlerinden içime akıp bir sevdâ seli ..........revnak verdi gönlümün şu ihtiyar yaşına, ..........pembe karlar yağdırdın ömrümün son kışına... BİR RÜZGÂRDIR |