DÖNMEYECEĞİNE İNANMAKVe aşkı yarattı tanrı Yalnızlık daha da yalnızlaşsın diye İğde dalında idam edilirken mutluluk Kirpiklerde asılı kaldı son gözyaşları Karanlıklar hapis etti aydınlığımı Sevgi dolu bakan gözlerim artık kör Yüreğim lal oldu konuşamıyor Yalanlarla süslenmiş yarınlar Çaldı senli tüm düşlerimi sessizce Elim uzanmıyor ihanetin hançerine Acımasızca sırtıma saplanan Gecelerimde parlamıyor artık yıldızlarım Oysa sözün vardı yıldızlar takacaktın saçlarıma Şimdi aklar düşürdün vefasızlığınla Ayazlar sararken yüreğimi sensiz gecelerde Tek dostum yalnızlık ezgileri oluyor Akmıyor artık yaşlar kuruyan gözlerimden Ruhum sarılıyor karanlıklara ümitsizce Çünkü senden ona kalan sadece Issız ve soğuk karanlık Düşlerim üşüyor sensizliğin ateşinde Umutlarım kapı önünde bekleşiyor Dönmeyeceğinden habersizce Ki ben yalnızlığımı kendimden gizler olmuşum Çaresizlik elbisem olmuş çıkaramadığım Bekleyişlerim hüsaranın davetcisi Bense hala yitirdiğimi anlamadığım Hayallerimin peşinde koşmaktayım Hiçbir şey ısıtamıyor o tatlı gülüşün kadar yüreğimi Ve hiçbir şey gidişin gibi acıtmadı canımı Ay bile sarardı soldu yokluğunda Ve bana kala ise Bir daha dönmeyeceğine inanmak … |