Kadın
Yagmur yağarken ağlardı kadın,
Kimse anlamazdı, Sen de anlamadın. Sormadın ki neden Neden bu yalnızlık, Yabancılık. Susardı kadın, Kendinden korkardı Korkardı aynadaki görüntüden. İki kişilik yalnızlığın, Acısını taşırdı da Söylemezdi kimseye derdini Hem söyleseydi Kim anlardı ki kadındaki yerini. Kulaklarını kapatırdı kadın, İstemezdi duymayı Ayrılığın yaklaşan adımlarını Acıyı tatmıştı bir kere Soğuk ve kanlı. Gözlerini kapatırdı kadın, İstemezdi görmeyi aşkın yalanlarını Varsın ona ’kör’ desinler Hiç kulak asmazdı Anlatırdı bakışlarıyla dünyasını ’aydınlatanı’. Ve üşürdü kadın, Buz tutardı yüreği Ama söylemezdi. Söylese de farketmezdi ki zaten Onu kim anlardı Hangi yabancı, hangi yalancı... Çekilirdiler bir kenara Titrerken ölüşünü izlerdiler Gün doğmadı ki kadına Bir geceden diğer geceye geçti her damlada Bir köşeye sinmiş ağlarken yalnızlığına Sen de beklemekteydin Yaşanmış hevesler ardındaki Ayrılık durağında. Şimdi, Kadın hancı, Kadın aşık. Adam yolcu, Adam ayrılık. |