beni kimse senin kadar sevemedi
yoksulum sensiz yarınlarda
dilimden dökülmüyor nağmeler rüyalarda adımım zorlasıyor nefesim kesiliyor bu yokusta sensizliğe başkaldırdıkça bir başka anı vuruyor beni yakıyor içimin en derinini nasıl olurda ben böyle severim birini sokaklardaki aşklar sanki yeni bense 50lilerin habercisi bir baskasına bakamıyor gözlerim bir baska tat koku algılamıyor benliğim sen nasıl oldunda hayatıma girdin neden bukadar farklı yer ettin ben neden sensizken böyle öksüz yetimim yada niçin bu sitemim halbuki yanlızdım ben hayata senin gibi sıkı tutmadı kimse elimi alışık degilim sevgilim beni kimse senin kadar sevemedi baskasına ellerim böyle alevler tasımadı belki belkide gözlerim böyle sevdigini delicesine söylemedi alısık degildim sevilmelere hep yanlızlıgın ellerinde şekil alamayan alcıydım ben birleşmeyen heykel istenmeyen nefestim belkide herşey bitti derken sen istedin beni sen sardın bedenimi üzüldük kırıldık belki ama beni kimse senin kadar sevemedi yalan degil hiçbiri öyle aşklar öyle yalanlar gördümki hep yanlızdım halbuki nasılda sevdim seni şimdi yanlızlık yıkıyor bütün hayallerimi yerlebir olan ben degilim korkma sadece alıştım besbelli beni kimse senin kadar sevemedi ben yanlızdım halbuki sen geldin ve cenneti getirdin geri ölsemde bozamazlar bu mutlu hayalleri sen getirdin bana ölmeden cennetimi miss kokan ellerinle taşıdın sevgimi iyiki sen sevdin beni gözlerimde kalbimde tüm bedenimle cok sevdim seni... |