hüzün zirvedeydi
acılar yalın ayak yol alıyordu yüreğimde
hasta yatağında yatarken
galata kulesi bir gelin gibi göz kırpıyordu
ııltısı yatağımda yastığımda
sarıldım hayallere, yürüdüm boş gözlerle
istiklal caddesi cıvıl, cıvıl
gece kapandı üzerime
kollarımda nefes alıyor yalnızlık
bu yerler benden habersiz
kuşkular beynime çekiç sallıyor
ölü toprağı serilmiş ruhuma, bedenime
inceden bir kaygı
yine tadım tuzum yok
kim bilir
belki de ömrümün son demlerdir

korkulara kurşun sıktım.
rest çektim ipini saldığım dünyaya
yüreğimi bir kâsede sundum gülüme bu gece
ondan habersiz
umurumda mı?
varsın acılar kol gezsin
eli kamçılı felek savunma alanımda cirit atsın
bundan böyle kaç yazar ki

hadi var git işine ölüm
beni öyle ucu açık korkularla korkutamazsın
ben ki dağları deviririm
ben ki namerdi kalbura çeviririm
ben ki nice günler görmüşüm
kendini bilmezlerin defterini kaç kez dürmüşüm
öyle son yolculuk diye bir şey yok lügatimde
çaresizlik kol gezse de hayatımda

kimine göre bu son günlerim
diyorlar ki
hayatın bir kez griye dönmüşse rengi
bir daha kıvam tutmazmış yaşamın ahengi

hani yalanda değil
en mutlu, güzel günler bitti
mevsimler ilkbahardı ne çabuk gitti
film gibi geçti deli fişek gençliğim
boşa kürek çektim hayatın sandalında
hayalleri sıraselviler de yaktım
buğulu gözlerle
umutların arkasından baktım
akmadı gitti ömrümüm pınarı
yüreğimde ateş avuçlarımda sitem var
zaman acıya gebe
kötü geçti yaşam sevgisiz acımasız
birbirinden habersiz doludizgin günler her şey biti verdi apansız
diz çöktürdü olumsuzluklara
yıllar su gibi aktı, harcadı canı, bu kör olası yaşam

delik deşik parmakların ucu
zamanın feneri söndü vakitsiz
yağmurlar yağıyor fırtınalar vuruyor kanayan kıyılarıma
köşelerde seyreder sırıtır ölüm

tüm umutla hasta yatağımda
tavan yapmışken acımın şiddeti
haykırdım sevdamı
amansız ateş içinde
sayıkladım kaç kez adını
sen yokken senin ardında
taksim ilk yardımda

hey hayat hakkım yok mu gülmeye
horon tepip oynamaya
söyler misin neden niçin?
her şey geldi geçti ansız
yine acılar sardı zamansız


yol aldım anılara
ömrümü yokladım
içimi üşüttüm aklıma zincir vurarak
gam çekmeye yetmedi kahır dolu geceler

selam gönderdim dert ortağım evime
iki elim yakandadır
sakın ha!
pes etme ardımda
öyle boynunu da bükme
boş yere göz yaşı dökme
bu bir yazgıdır neylersin
soranlara bir zamanlar burada bir şair yaşadı dersin

Azimet IŞIK 18.09.2010 Saat. 07.15 taksim ilkyardım

not : Şirime yorumuyla destek veren can dost Siyahgecem’e saygım çokça


içimde bir çocuk
anne vatan
baba vatan
ttuturdu
uyanmaz yattigi yerden
bir Türkü söylemesem
var git ölüm
daha hesabim var........keoman

Nolur azrail sen var git başımdan
erken ayırma kavim gardaşımdan
bir mürüvet görmeden yoldaşımdan
Nolur azrail sen var git başımdan ,

Domurcuk yaştayken evlat eyalim
İyi bir gün görmek benim hayalim
Kara bağlamasın bensiz helalim
Nolur azrail sen var git başımdan,

Komaniyi ayırma gardaşın dan
Demler alıp içeyim dergahından
Pir sultan ilinden gönül daşından
Nolur azrail sen var git başımdan ... AŞIK KOMANİ