sarıyı yeğledi hayat
meçhul bir alemin derinliklerine göç ederken
sazbenizliydi
solgundu
bir demet vedaydı sarı

oysa
genişti ufukları
sınırsızdı gökyüzü
huzurluydu bahar
çoğalırdı açık mavi umutlar
baktıkça gözlerine
maviydi deniz

kararlıydı
kızıltanda saklıydı canalıcı bakışlar
yandı ateşlerde alev alev
kaldı közlerde kül
solmadı rengin ihtirası
karanfil kokar kırmızı

vaz geçemem asla siyahtan
uyurum kollarında
olsa da gözlerimde ağırlık
tutkumdur o benim
hüzündür yaralı gönülde
ayrılık
gözlerinde gecedir aşkın
çoktur manası
her tonu ayrı bir hicran yarası
kaçamam ki ondan
istesin
çıkarmaz güneşi koynundan
elemdir bazı bazı

siyahı sen de
beyazı kar da ve kardelende
bir de
Afrika’da çocukların gözlerinde sevdim
maviyi umutta
kırmızıyı aşkta

renkler beni sevdi
ben hepsini
şimdi ebruli hayat
her tonu ayrı bir tat
kaçınmadık kamçılarken duyguları aşk

oysa
annem bana böyle mi öğüt vermişti
eylemin ölçüsü yok
ne başı var ne de sonu
bulursun kendini ortasında
yalındır aşk
sözcüklerdir onu anlamlı kılan demişti

bana annem
böyle söylemişti...