Şu yalan dünyaya geldik geleli,
Başı dertten derde salanlar oldu.
İnsanlığımızı bildik bileli,
Bizi bizden alıp çalanlar oldu.

Kimseye kin tutmaz isteriz barış,
Hakk için hayırda ederiz yarış,
Bilmem ki ne zaman menzile varış ?
Çiçeği açmadan solanlar oldu.

Kaplumbağa yola revan olurken,
Gafilan uyuyup geri kalırken,
Davası uğruna canlar ölürken,
Birinci sınıfta kalanlar oldu.

Hayat benim deyip şeytana uyan,
Haram lokma ile midesi doyan,
Hakka sağır olup batılı duyan,
Hep zevkü sefaya dalanlar oldu.

Alnı ömür boyu secde görmemiş,
Sonu ne olacak kafa yormamış,
Nefsine ben neyim diye sormamış,
Öldüğü gün namaz kılanlar oldu.

Malaya’ni işler peşinde koşar,
Bu derin gaflate melekler şaşar,
Acep nerden geldi bilmeden yaşar,
Kulluktan çarçabuk yılanlar oldu.

Malım var diyerek övünenlerden,
Dünyaya aldanıp dövünenlerden,
Oğluna kızına güvenenlerden,
Çok ibret epey ders alanlar oldu.

Hayatı eğlence zanneden cahil,
Şaşırmış rotayı uzakta sahil,
Dervişi sofisi hocalar dahil,
Defterini bomboş bulanlar oldu.

Kimi maymun dedi savundu evrim.
Kimisi lazım der mutlaka devrim.
Yol batıl olunca bitmiyor cevrim.
Emsali bulunmaz yalanlar oldu.

Bu ömür bitecek deyince sana,
Hayat benim deyip azan insana,
Dünyaya aldanıp ahretten yana,
İflası aşikar OLANLAR OLDU.

Şehri Karakaya (05 Ekim 2010 salı )