sensizim
sensizim senli gecelerde
yıldızım yok gecem karanlık ellerım sensız gozlerim sensiz feryadım sensiz kimseler duymaz sesimi nefesimi kimseler anlamaz acıyam yerim neresi neredesin gül yüzlüm neredesin son carem sensizim senli gecelerde gel artık tut ellerimden çollerde susuzlugu yasar bedenim sensiz gün ortasında geceyi yaşar gözlerim sensizim neredesin duy artık sesimi duy artık feryadımı öyle hasretımkı gülen gozlerıne öyle hasretımkı seven yüregine sensizim gel artık tut ellerimden |
Zeynep sultana!
Anlatabilmeyi çok isterdim sana
Mesela sensiz ne kadar değersiz olduğumu
Senin olmadığın,kollarımda,soğuk bir kış gecesinde
Sokak ortasında kaldırıma dayanmış uzayan
İki metrelik direk gibi manasız kalışımı
Hatta bu hissin anlık değil,hep olduğunu
Kulağına fısıldamak isterdim
Gözlerinde kendimi görünceye kadar
Anlık o kapanışta
Ve dünyalara bedel birkaç saniyelik hayatında
Ruhumun eşi olduğunu okumanı isterdim gözlerimde
Yalnızca sana bakmamın hep yeterli olduğunu
Bunun,sen istedikçe devam edeceğini
Kışın soğuk bir gecesinde ayaz halinde
Donakalan yüreğimi sardığın teninle
Düşler dünyasında değilizleri oynayıp
Öyle yaşayanları da bilip,
Anlatılabilir bir şeyleri resmederken
Kurumuş ovamda,ıslattığın göz yaşlarınla kayıp
Dudaklarının adasında tüketip sözlerimi
Güneşe sen gibi bakmayı istediğimi
Hep anlatmak isterdim
Olmadı!
Aynen bu şiirin kaderi gibi
Yalnız ben okudum
Ve öyle sevdim seni�.