Güllerin üzerine titrerdi zarif bülbüller
Kangren olurdu geceleri
Yâre yakın dururdu gölgeleri bulutların

Efsunlu yüzünü görmüştüm.
Avlumun karagülüne değmesin diye nazar
Çit olmuştum.
Sarmaşıklar dolamıştı hayallerimi

Anka kanatlarından tutunup gittin sonra

Dalgalar nasıl parçalıyorsa yosun tutmuş kayaları
Meddücezir vakitlerde
Öyle olmalısın

Kokunu bırakmıştın hatıra, giderken.
Karayel esip sürüklesin
Koparsın tenimden uzaklara seni
Hatırlatmasın hiçbir şey

Biliyorum
Adını hatırladığım her dakika
Şehrin kucağında umut olur ölüm

Yıldızlar haber versin sana
Bir süveyda olduğunu gönlümde
Nefes aldığını
Kaldırımlarla nasıl savaştığımı bil
Her şeyi yaktığımı adın geçen
Bir seni yakamadığımı

Bana düşen mihnet yokluktu
Çomakla kumsalına yazdığım ırmakların
Balıkçıların silemedikleri adındı yokluk

Su yazsın tekrar, şu limanda buluşalım
Fener altında sağalım hasta balıkları
Yok olalım yokluğunda şehirle

Kimse el uzatmasın dokunmasın kimse kalbime
Girmesin kimse senin yerine