nur topu gibi yalnızlık....
küçüktüm;
hatırlıyorum ama ilk ayrılık acımdı... ayrılıkla tanışmam anam ellerimi bıraktığında olmuştu..... yürü demişti anam, yürümek ayrılmakmıydı be ana.... oysa; sen...!!!!!! biz bir çocuk bile düşlerken, kucağımda yine, nurtopu gibi bir yalnızlık....... tut yüreğimin bi ucundan, ama tutar gibi yapmadan......... koşmayan ardından namerd’dir.......... ---------------------------------------- kıyı ege köylüsü.... |