ERCİŞ KALESİ
Kireç olur senden, deyip daldılar
Bedenden kalbini söküp aldılar. Ağladın, sızladın, onlar güldüler Boynunu büktüler Erciş kalesi. Bir bedenin kaldı, kırık kolların Emrah’tan ayrıldın, sustu dillerin Bir zaman seninle gülen güllerin Terk edip gittiler Erciş Kalesi. Tarihi değerin bilen olmadı, Çektiğin çileyi gören olmadı. Karşılık vermeye gücün kalmadı Dik durmak istersin Erciş kalesi. Gelenin yok şimdi soran olmuyor, Yeni nesle sorsam bilen olmuyor. Bakarım resmine, yüzün gülmüyor Boynunu büktüler Erciş Kalesi. Kucağını açtı Van Gölü Sana Bir ümit, tutunup sarıldın ona Ders veriyor gibi bencil insana Sulara gömüldün Erciş Kalesi Niceler gelip yurdundan geçti Bir dönem oturup aşından içti Rağbetin vardı bedenin dinçti Düştüğün hale bak Erciş Kalesi 25.03.2010 ALİAĞA/İZMİR Erol ÇELİK (ERCİŞLİ) |