yokum!
.. ve bir vedanın ardından
Durağan zamanlar yaşadım Yokluğunda. Sadece hayalini kurabildiğim. Tüm vücudumu ürperttiği …tek bildiğim. Yokluğun. Yokluğum… Aldırmıyorum yaşayamadıklarıma. Aşkımmm… Demek isterdim sana. Ama, aşk bu değildi ki! Sahi; neydi aşk? Tarifi neydi? Sancılı bir yokluk, yoksunluktan başka. Buğulu camdaki parmak izlerimden Süzülüp akıyor kelimelerim. Atmosferde salınıyor tek başına Sarhoş hayallerim. Avare… Karanlıklara karışmış Yerlerde sürünüyor ümitlerim…. …ve ben yokum! Ölümün soğukluğunu bakışlarımdan taşıran Tek bildiğim… c.i. gülden ….saçmalayıp duruyorum Bazen kendimden korkuyorum….*(kutsi) _18temmuz’07-mekansızlığımda,olmayanyer_ |
biraz açlığını çektiğin şeydedir
biraz kendin ebağışladığın gülüşte....
birazda aldanmandır kendine....
yinede cam kırıklarında kendini izlemek
hüznün dansına
kanla
yazılmaktır
birazda adını unutmaktır
aşk dediğin şeyin içinde
umidin....