Okulla Benzeşen AşkŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Bu şirimde eğitimi biraz eleştirsem de hayatımı olumsuz yönde etkileyen iki kişi geçmektedir. Biri İlkokul öğretmenim Neriman Demirel, diğeri hayatımda tanıdım en güzel kız N.Ö’dür. Öğretmenimden hala nefret etmekte, N.Ö’ye ise artık bir nefretten çok sadece kırgınlık duymaktayım. Gerçekten de en çok sevdğim şey kitap resimlerine bakarken kurduğum hayallerdir.
Çözümsüz problemler bıraktın
Havuz problemlerindeki çaresizliğimi yaşattın Öğretmenlerin yok etikleri becerilerim gibi Yok, ettin sevebilme becerimi Mevsimleri ayırt edemediğim yaşlarda Güzün, sonbahar olduğunu öğrendiğim zamanlarda Bilmesem de aşık olduğum bahar resmini, Anımsatıyor yüzün. Tek tipleştiren mavi önlükler gibi Aynılaştırdın bu öyküyü, İşe yaramayan öyküleşmiş yaşamlara benzettin Vasıfsız kıldın. İlkokul hocam kadar nefret ettim senden Anlamsız yakalarımdan farklı değil, benim için yaşamak. Ezberlediklerimizden olduğumuz sözlüler gibi Korktum, sensiz kalmaktan. Ellerimizi kızartan, Aslında ölçüm için kullanılması gereken, cetveller gibi Sen de yardımcı olmak yerine, acı verdin Ama bu defe ellerime değil… Çirkin el yazılarım gibi bir geçmiş şimdi ardımda Ama her şeye rağmen sevebiliyorum seni Ders anlatırken öğretmenim Bakıp hayal kurduğum Kitap resimleri gibi… Asım BARAN |