İ S Y A NKorku parmaklarını geçiriyordu geceye Yitti yiten ne varsa birazdan cümleler kuracaktı karanlığa aldırmadan İnzivaya çekilmiş sözlerim vazgeçecekti susmaktan Yağmalanan duyguların tortusuyla De ki bir şeyler karalayacaktım Ya da ne bileyim Bu sağır yalnızlığın dibini boylayacaktım Sessizlik ilmiğini geçiriyordu dışarıdaki deli poyraza aldırmadan Birazdan uçarı gölgelerini oynatacaktı kayısı ağacımın dalları Düşüncelerim komutasını kaybediyordu artık Neyse ne koşuyordum uzaklarıma Kendimi mutlu kıldığım uzaklarıma Düşmeyecektim artık tuzaklarına Savuracaktım sözüm ona tüm acılarımı Ayaklarımı parçalıyordu taşlar Ben hissetmiyordum bile Koşuyordum sadece hırçın dalgaların ıslaklığıyla bir Bu kez ben deliyordum karanlığı Bu kez ben yırtıyordum sessizliği Çığlıklarım isyanlarıma kırbaç Kaç artık diyorum kaç Yıkılmadan yık Kurtul kelepçelerinden Bir adım ötesi düzlük Çıkacaksan çık... KATRE |
Bu kez ben yırtıyordum sessizliği
Çığlıklarım isyanlarıma kırbaç
Kaç artık diyorum kaç
Yıkılmadan yık
Kurtul kelepçelerinden
Bir adım ötesi düzlük
Çıkacaksan çık...
çok güzel dile gelmiş