İyilik Müsavisi Bir Ses

Kimsesizlikleri biriktiriyorum şefkatle
Büyütüyorum azınlık kelimeleri
Bakış kabirlerine sığınan gözleri
Bekletiyorum ıssızlıklarda

Ey sen iyilik müsavisi bir ses ver
Bir kederi çevir makûs kaderinden
Duasıyla nemalanan bir körpeliği
Var et ak dilinden

Ben kevgire dönmüş bir hüzne bulaştım
Bugün sehpada bekliyor gibi zaman
Ulumakta aç köpekleri misal tutarak
Derken kanımın sığınmacı sıcağına ulaştım

Ey sen mütekamil bir hevesle dön
Bir sual cevapla azabı dindiren
Devasıyla bilinen bir çareyi
Sun en mutedil ikliminden

Bir şiir tut getir dedim kendime
Mukim kelimelerini koy membaına
En içerden taa en derininden kalbimin
Sağdım bende bu sözcüklerle kendimi

Ey sen canı canana tebdil et
Harlandır sonsuz ışıkları saçlarından
Islıkla karanlığın koyu karalığını
Ört üzerine iyilik aydınlıklarını