Ağlama be birader!
Bu şehrin karanlık sokaklarda sürekli dolanırım
Ben bu yalnızlıklarıma ne de olsa alışkınım Kolpalarda gençliğimle boğuşurken Ay vurur gözyaşıma ben ağlamakla kalırım... Başım önde, üzülme desem hep kendime Gün gelir devran döner, dert etme deli gönül Yüreğini dağlama, yolları gözyaşınla ıslama Bu yangın söner birgün, ağlama deli gönül... Hayatın yalanlarıyla tuzla buz dağılırım Bu fırtınalarla içimle bir olur kanarım Gecenin yüzü tanyerine dönerken Güneş doğar buralara, yüzümden utanırım... Hey fırtınalı hayat, hey kahpe kader Yüreğimde ateşler, zaman bizi sürükler Yıllık bir çınar gibi, topraktan başkasını neyler Omuzlarında tutundum, ağlama be birader! |