Med cezir uğrar durur yürek sahilime
Her dalgada bir tipi tutar
Yangınlarım üşür

Âzalarım tutmaz olur
Titreyen elim soğur
Kalbimin ritmi bozulur

Zamansız yağar yağmurlarım

Bereketli topraklarımı
Çamurlu seller alır
Ve
Konuşan dillerim lâl havası okur
Leblerim deryaları içer
Kanmaz olur
Zemheriler ayaza durur
Yanar vicdanım da
Bir mahşer
İçin için
Kavurur da kavurur
Ümitlerim harlanır
Cehennem ateşleri canlanır
Yanar özüm özümle

Hangi yana dönsem
Kâbus kâbuslar içinde
Göremiyorum önümü
Sisli bulutlar gözümde

Mevsimler yok karıştı birbirine
Hazan gülleri dererim bahar içinde
Güneş üşütür kardelenlerimi
Ebemkuşağı doğmaz olmuş
Aysız gecelerime
On üç ay
Bahçemde güller açardı
Sevgi suyu veremedim
Ne bahar var
Ne de çehresi gülen
Güller açtı

Yokluk yıllarımıdır ey Yusuf
Kâbuslarımı yor hayır’a
Kara zindanları sen öğrettin
Züleyha gibi yanan bu kula

Yoksa çölleri sel mi almış
Ey mecnun
Leyla’nın elleri olmuş çamur
Dağların sisleri gözüne mi düşmüş
Ey Ferhat
Suyun yolu şaşırır
Şirinin dudağı kurur
Ey kerem yangının nasılda büyük
Yakar deryayı
Aslıyı kavurur da kavurur
Tarihin dilin de yalan mı söyler sevdalar
Bırak kavuşmasın sevgi çölünde yananlar
Mana iklimini bulur belki
Bu aşklardan ibret alanlar
Melek…
20/Eylül/2010