KaRanfil
bir karanfil uykusundan vuruluyor
ve ben ölüyorum bir ayna, bir yüz arasında ve bir demir soğukluğuyla ne yana gitsem üstüm başım Antartika oysa ağzımda çiğneyip çiğneyip durduğum eski bir fotoğraftan kalma Akdeniz’in kıvrak ve kılçıksız mavisi bir gök, bir yüz arasında bekliyorum. kim kurşun sıkacak yalnızlığıma gözlerimi hapseden bu lanetin esaretinden kim kurtaracak bakışlarımı kim adını bilmediğim şehirlerin ve kadınların sokakları ve bacakları arasında bir karanfil uykusundan vuruluyor ve ben ölüyorum |
ve ben ölüyorum
siz çok yaşayın genç şarimiz...
güzel dizelerdi
selamlar.