ayrılığın ince, düz ama çok can yakan hikayesi...sebeplerin tükendiği nefes almanın sorgullandığı küçük bir zaman dilimi.......

canım yandı bu gece
unutmuştum ayrılığı oysa
hayata adamıştım kendimi
hayallerim yoktu sevdam vardı sadece
her şeyi herkesi kucaklamak sevmek mi?
sevenler ağlar mı?
babama göründüm geçenlerde
boynum büküktü
kaşlarını çattı, uzun uzun baktı
bir şeyler söyleyecekti ki vazgeçti birden
dedem; aldırma dedi, aldırma.
hayat aldırmamayı öğretir sana
dede sevdalanır mıyım bir daha
bir daha bakar mıyım yüreğimden yana.
ağlayamıyorum
içim kaynıyor nerede göz yaşlarım,
annem cebimden almış olmalı.
keşke almasaydın Anne
keşke ağlasaydım.
belki ağlasaydım anlardım bu ayrılık kader mi bana
SONRA
ağladım birdenbire, göz yaşlarım değdi toprağa
ağladım doya doya , yalvardım şükrettim, Allah’a
babama rastladım geçenlerde boynum büküktü
yaklaştı önümde durdu.
sert sert baktı sonra boynunu büktü
aldırma evlat dedi aldırma
üzgünüm, ama
ayrılık galiba benden miras kaldı sana
Ensar Yaşar