boslukta ki kız ( bosluk ve gölge )
bir kız tanıdım onyedi yaşında,
en güzel yaşında.
ama hayata küsme noktasında.
hayatın bağlı olduğu ipler kopmada,
ölümle yaşam arasında kalan kısımda,
bıkmış, usanmış gözlerinden gördüğü dünyadan..
yaşamın acı tatlı yanı eşit dağılmamış,
acı sarılmış o ince kollarına.
gözleri bulutlanmış boşalacak aslında,
zor duruyor göz bebeklerinde dağılacak yanaklara.
umut bekler her gecenin sabahında.
doğan güneş yüzüne ışık vursa da,
karalıkta kalır acısı, çıkmaz gün ışığına...
anlatamaz,dile gelmez derdi utanır yüzü,
derdine dermanı bulamaz ne kadar arsada.
gün batar gözleri karanlığa hep bakar...
herkez uyur kimsecikler yoktur...
ve gözler dayanamaz artık dökülür,
beyaz yanaklar kızarır....
sel olur göz yaşları hıçkırıklarda boğulur.
sabaha kadar kimse duymadan
hiç sesini çıkartmadan süzülür yanaklara
yaşamın acısını akıtır yastığına...
belli etmeden kanar her bir yarası,
ama içinde kasırgalar kopar...
hıçkırıklar nefesini keser.
ama yinede bir allahın kulu bile duymaz.
ve güneş dağın arkasında ışığını yansıtır..
ama kızda artık sabır yoktur
bitmiştir sabırlar. o sonsuz bekleyişler..
bu dünyadan tamamen umut kesilir
umutlar batmıştır, gönülde asla doğmayacak
güneşin doğuşu gözlerinde yaşı siler sadece
hiçbir ışık artık aydınlatmaz gönüllü
ve artık tek yol görünür acıları dindirecek
kalbine tek ışık vardır
tek beklenecek şey kalır
beyazgölge gelir..

Sen gittin sen,tüm gidenler gibi…beni tamamladığını düşünürken,yine yarım kaldım.tebessümün takılı kaldı yüreğimde…
sonu yok,ışığı yok,ıssız bir yolda sessiz kaldı sevdam.
korkup kaçtın beklide bu sevda dan !
sığdıramadın kalbine,taşıyamadın doğru dürüst…
bu kadar çabuk pes edişinde bundandı belki ?
başka cümlelerin ardına sığınman,yalan sevdalara kapılman bundandı işte.
gözlerine baktığım zaman hayat bulurdum.
öyle güzeldiler ki…sanki hayat saklıydı içlerinde !
birden kapattın o gözleri…aldın benden hayatımın en beyaz siyahını.
sonrası ;kalp ağrılarım,baş ağrılarım,haykırışlarım,hıçkırıklarım….
yaşadıklarımın kötü bir kabus olduğunu düşleyip,geçecek diyordum,
olmadı,geçmedi hiç bir şey artarak daha da çoğaldı.
pişmanlıklar sardı çevremi,keşkeler birikti içimde,acabalar dolaşıp durdu kalbimde…ama yinede hep sen vardın ...
gökyüzü zifiri karanlıkken,pembe bir dünyada elele bu sevdanın içindeydik senle…
ve birlikte sonsuz olmaktı temennimiz.
çocuksu düşlerimiz vardı,sadece ikimizin olduğu…
zamanda uzun,yaşamda kısa olan bu aşkta;
en güzel sevinçleri,en güzel anıları paylaştık,sevdaya dair çok şey öğrendik. sevmeyi,gülmeyi ve terk etmeyi öğrettin bana,yaşamın sevince anlam taşıdığını gösterdin…
sevdim seni !can verip yollara düşecek kadar,
kimsenin gücü yetmeyeceği kadar sevdim.
uykularımızı paylaştık seninle,bir gece değil gecelerce uykusuz kaldık.
aşkımız için zamansız sevdik birbirimizi,umarsız,çıkarsız,yalansız…
dünyalara sığmayacak aşkımızı küçük yüreklerimize sığdırdık,
ayrılıklarımızı yaşanmamış saydık,
öyle ki hep birlikte olmalıydık.
sözler verdik birbirimize tutamayacağımızı bile bile
sonra ayırdılar bizi; kimseler düşünmedi !seni,beni,sevgimizi.
sensiz hayat yoktu.söz vermiştim sana,sevdama söz…
yaşayamazdım…bu sevdayı içime gömüp,seni bırakamazdım.
aldırış etmedim kimseye ayrılmadım senden.
sonra sen istemedin beni,sevdamın taşıyamayacağı sözler söyledin,bu aşkı hançerledin…sevdiğim ne yapar bile demedin,ama ben bıkmadım…
şimdi ise ayrılığımızın en karasında kara sevda oldu sevdam.
sen belki unuttun,ama ben unutmadım,unutamadım.
yeniden başlamak için çok çabaladım,olmadı,nafile…
sadece düşlerimde kaldı sevdam…
şimdi sen yaşıyorsun,beni öldürdün,yüreğinde bana ait bir iz bile yok.
hatırla söz vermiştik sevdamıza,yaşadıkça bu aşkla beraber olacağımıza…
her akşam bundan böyle bekleme yolumu gelmeyeceğim
belki böylesi daha iyidir
senin yokluğun ızdırabı hafifler
bunu sen istedin sevemedim diyemedim
eline bir fırsat geçti
sonra benden faydalanıp beni gönlünden atmak istedin
herşeye rağmen seni çok seviyorum
deli diyeceksin bana ama ne çıkar sen gerçek aşkın manasını nefretin aşk olduğunu bilemesin ki
seneler su gibi akıp gidecek
ve sen baska şehirlerde olacaksın
ama unuttuğun yerlerde seni hatırlayacak birisi olacak
seni seviyorum daima
zaman tesadüf seni yolunun üzerindeki mezarlığa doğru itecek
karamsar düsüncelerle ilerleyeceksin
gözüne bir mezar taşı ilişecek bakacak ve ansızın af dileyeceksin benden
ömründe vermediğin bir gül demeti bırakacaksın toprağıma
ve tekrar geri döneceksin selvilli yollardan
bir zelzeleyi andıran titrekli dizlerinle ağlamaklı gözlerinle
evine çocuklarına ve mutlu yuvana döneceksin beni hiç unutmayacaksın zalim...