HÜZÜN DALGALARI

Bir sonbahar hüznü var ki içimde sorma ...
Dövüyor dalga ,dalga
Yürek sahillerimi …
Yalnızlığım devleşiyor gittikçe.
Kalabalıklar içinde ,gökdelenler misali .
Duvar ördü dört yanımda acılar
Korkuyorum ölesiye,uçup gidecek diye
Can kuşum kafesinden …



Duygularım alabora denizde,
Hüzünler akrep gibi ,
Zehirler bedenimi ve düşlerimi
Kör bıçaklar saplanır .
Kalbimin ortasına ,
Kanadıkça sarılır boğazıma .
Bir kızıl yangı…
İşte orada ,
Çıplak ayaklı ,
Gülüşü kuytuda saklı ,
Bir çocuk ağlar içimde ,
Cam gibi kırılgan ,
Narin mi narin .
Korkarım dokunmaktan…




Bu gece ,yerden göğe
Bir baykuş çığlığı yükselir
Hayatsa kör pencere …
Hüznüm ışığımı alır ,
Götürür uzaklara .
Bana tortusu kalır acı biber tadında …



Gökyüzünü eşkiyalar kuşatmış .
Güneş firarda mı ne ..?
Yıldızları toplayıp,
Hüzün ekmişler yerine …
Uzattım ellerimi
Doğurgan seherlere ,
Tutunamadım güneşe …




Çiğ düşse ellerime ,
Baharı müjdeleyen.
Yağmur başlasa birden,
Süzülse gözlerimden ,
Gökkuşağı renginde .
Mutluluk sırılsıklam ,
Dokunsa yüreğime
Arıtsa hüzünlerden beni bu gece …



Bir kedi yavrusu gibi ,
Sokulsam kucağına usulca,
Dayasam dudağımı ,hayat tasına ,
İçsem kadehinden meyi sarhoşluğumda
Şiirim gelse …
Tutup elimden ,
Götürse beni yitik sevdalara
Bu kısır döngü bitse ,
Hüzünler çekip gitse .
Giyip can yeleğimi
Kulaç atsam yeniden
Sevgi denizlerinde …

MELAHAT ÇETİNKAYA