Diriliş (6...10)VI dökülen yaprakları benden soruyorlar oysa ben ayağımı hiç göğe değdirmedim üfül üfül esen rüzgarı seğirtemedim sızısını duyamadım yitik kahramanların her karda ağladığım içindir yalınayak bir gazel dokunuyor, yüzümü döndüremem VII bana aynalardaki türküyü söylemeyin sormasınlar adımı okul sıralarında ben gümrah gümrah akan bir nehir istiyorum hüzün çağı yitiğini bende bulduysa ne gam! ozanlar mızrabını inletmeden duramaz ney gelir, neyzen gelir kurulur da yanıma ben yanlış bir türküyüm, notalarım yaramaz VIII kısrakla küheylanı bir kefeye koyanı ben alır incitirim, gülüşüm serttir benim karanlığı içime ayıltmışsam ne çıkar sormasınlar adımı tavan aralarında kaybolup gidenleri bana bağlamasınlar alemi mihnet sarmış, oysa ben tutukluyum benim tutuk defterim cihanın ellerinde ne vakit coğrafyayı aşar da bir kahraman menziller ötesinde kalan ruhumu yıkar o zaman gülüşümü kimseye doğrultamam... IX yeşeren çiçekleri içimin cini gördü çün bahar ebedidir, dostluğumuz var ise gümrah ırmaklarıma bağlanmalıdır hayat rüzgarı otağımın sedirine kurmuşsam çölleri aşıp gelen o kahraman benmişim zamanı yırtıp gelen yeni zaman benmişim kısrağı durdururum, o küheylan benmişim tutuk evi tutsakmış, baş gardiyan benmişim X ne de güzel yalvarıyor çocuklar kaldırımları yutmak caddelerde ne güzel sesimi içim duyar bir şiir akşamıdır atılan her adımı geceye saplamışım sorulan her adımı çocuklara tutturdum ben ne güzel türküyüm ömrümün sularında aslan asaletini sır tutar yularında bana sır gibi gelen şiiri dillemişim sorulamam soramam, hesabı geçmiş günün; günü gelen hesabı vermeye doğru yönüm... |