EVSİZ YEL…
EVSİZ YEL…
Ben bu hasret ile derbeder oldum Sahralarda yandım yandım kavruldum Menzil bulamadım dağa savruldum Kendime bir mekân bakıyorum ben Fırtınadan kopmuş evsiz bir yelim Öksüz bir çocuğu andırır halim Yüce yaratana açmışım elim Issız bir vadiye akıyorum ben Kimse benim ile serinlemiyor İnlerim nalemi dost dinlemiyor Unutmuş adımı hiç ünlemiyor Issızlara şimşek çakıyorum ben Kapta uçur beni serseri bulut Istırapla yanan kalbimi avut Bahşeyle gönlüme yeni bir umut Epeydir ya sabır çekiyorum ben Bir nefes olayım yar çeksin beni Böylece duyarım belki kalbini İçimde sönse de ümidin bini Yepyeni bir ümit ekiyorum ben İhsan POLAT 21.09.2010 İspir |