GÖNÜLLER MEŞKE GELİR
Hakikat serpilince, ihyâ olur şehirler
Parçalar bütünleşip, ışıklar düze çıkar Denizler sevdâ bekler, irin yığmaz nehirler Yine mızrap dillenir, âşıklar canlar yakar Sahilde kasvet olmaz; ufuk, umut saçarken Dalgalar inlemez hiç, kalplerde gül açarken Sonlanmaz neşelerim, martılarım uçarken Ayrılıklar çağlamaz; göz, kora korla bakar Kuyulardan çıkar aşk, öpüşür hep bugünle Yaşamaz âlem artık, içindeki hüzünle Şehirlerim mest olur, kalplerdeki düğünle Yollarım yıldız toplar, mehtâbım aşkla akar Pervâne’nin o anda, fırtınaları diner Loşluk tütmez ışıklar, karanlık birden siner Tutuşur hisler bir bir, zulmün perdesi iner Gönüller meşke gelir, hasreti şevkle yıkar |