Korkular alıyordum ince bir çizgide
Kapılar uzaklara açılıyordu
Perdeler saatler önceden çekilmiş
Mumlar son tangoda dans ediyordu
Karanlık bu akşam daha acımasız
Rüzgar şebnem kokuyor
Yağmur yağmıyordu

Ayrılık kalıyordu ondan geriye
Saatler son bir şansı asla çalmıyordu
Tükenirken bir bir umutlar
Dudağımda bir sevda eskiyordu
Her yerde onun hayali
Rüzgar şebnem kokuyor
Yağmur yağmıyordu

İki damla lanet ıslak gözlerimde
Uzaklarda yıldızların sesi duyuluyordu
Duvarlarda resimler mahzun
Susmuş zaman
Ayak izlerinde bir aşkın hikayesi bitiyordu
Camlar iki kere buğulandı
İki kere bir sevginin adı yazılı
Rüzgar şebnem kokuyor
Yağmur yağmıyordu

Öksüzdü odada kalmış duygular
Bu gece alevler kırmızı titriyordu
Yüreğimdeki yangında hasretin adı
Lanetlenmiş iki kelimeyi söylemek zordu
Kırık aynalarda gördüğüm düşler yalan
Umutlarımı böldü saatlerin zili
Rüzgar şebnem kokuyor
Yağmur yağmıyordu

Uzaklaşan bir gölgenin ardında ahlar
Bitmiş bir beden yavaş yavaş ölüyordu
Issızlığın ortasında iki pembe gül
Son duyulan ses yalnızlığa geliyordu
Papatyada son bir yaprak sevmiyor
Hasret diyordu camların karanfili
Rüzgar şebnem kokuyor
Yağmur yağmıyordu

Soğuk dudaklarda son bir nöbet
Gaipten bir ses ölüm diyordu
Gelemem bekleme beni gülüm
Bu yolcu bulutlara doğru gidiyordu
Bilirim haberim bile gelmez sana
Sevip okşamakla o iki pembe gülü
Rüzgar şebnem kokuyor
Yağmur yağmıyordu
Yağmur yağmıyordu