FESLEĞEN SEVDA
Ne bir ses ne bir nefes ,
Kendi dilince herkes , Yaşar hüznü ,neşeyi de Sahi bunun adı ne …? Kendiliğinden çıkan , Saksıda fesleğen gibi . Dokunmadan kokmayan Bir sevda bizimkisi … Ya da kardelen misali , Şaşırıp mevsimleri , Geç kalınca bahara , Açılmış inatla karda … Bir falcının ağzıyla , Vuslat yakın mutlaka . Ben deyim üç zamanda Sen düşle beş zamanda … Ömrün sonbaharında , Torunları sallarken , Parkta salıncaklarda , Diyeceğiz merhaba …! Geç kalınmış sevdalarda , Yaşanmaz mutlu son da . Kader örmüş ağını , Yıllar önce ayrılığa … Bu durumda son çare , Dokunup fesleğene , İncitmeden usulca , Avunmak kokusuyla … MELAHAT ÇETİNKAYA . |
Yaşanmaz mutlu son da .
Kader örmüş ağını ,
Yıllar önce ayrılığa …
Çok Güzel Şiirinizi büyük keyifle okudum, yüreğinize emeğinize sağlık, saygılarımla,
R.Bülent TATAR(RBT)