GÜNEŞİN ÇOCUKLARI
GÜNEŞİN ÇOCUKLARI
Güneşin emzirdiği çocuklardık biz . Geceleri gökten toplayıp yıldız, Koyup cebimize misket misali , Oynardık gün boyu deliler gibi . Kapımız açıktı sonuna kadar . Dostluğa ,sevgiye ve kardeşliğe . Yüz vermezdik yalana kalleşliğe , Boy atardık dimdik serviler gibi … Yatağımız şilte, yastık sertse de Vicdanımız temiz pamuk gibiydi. Uyurduk deliksiz gece inince, Karnı tok, sırtı pek bebek misali … Bugün kimi kırdık üzdük demeden , Kimseden bir çıkar, pay beklemeden , Zemzem suyu içip haram yemeden , Yaşardık hayatı pür neşe ile … Aynalara dosttuk kırana düşman , Gülünce yüzünde güller açışan, Öyle bir nesildik mutluluk saçan , Barışıktık sazla kemençe ile … Kim çaldı yaşama sevincimizi , Kim çevirdi gamlı baykuşa bizi , Sol yanımızdaki o cevahiri , Çalıp yerden yere vuranlar kim di ? Dikilsin heykeli tüm şehirlere . İhanetin, kötülüğün kavganın . Tükürsün yüzüne gelip geçen de , Tüneğine dönsün uçan kuşların … MELAHAT ÇETİNKAYA . |