ÖLÜR GİBİYİM...
Hani bir söz vardır sevgili....
Tabirim caiz degil,numunem yok,sende kalsın aslım... Varlıgının karsısında "hüzün" yazıyor her tarifte.. Ben Her gece seni yasarken, Sen tek gecede demir parmaklıklar arkasına hapsettin beni.. icimi her cekisimde,sen dolardın icime.. Sana kapatırdım her daim gözlerimi.. Cocukca,bayram heyecanı gibi yasardım gelislerinii.. Sayende cok büyüdüm.. Artık sekerler mutlu etmiyor beni.. Ayak uclarıma titremeler giriyor can alıcı gibii.. Ölüm daveti misali.. Biliyormusun hicte üsümüyorum.. Galiba sensizlik ölümdü.. icimin cıglıgını duyuyorum.. Sana ac,sensizlige doyuyorum.. Sen habersizdin... Diyorum "eyy güness" bir günde güne olma eş.. Ve "O" mahkum kalsın gece sayıklamalarımda.. isyanlar sarıyor dilimi,küfür gibi dilimde acının tarifi.. Müstakildi bu "ACI".. Bak ben ayakta öldüm,bittimi dersin sancısı?? Yoksa yeni köklermi saldı sah damarımdan...?? Parcalanıyor sanki damarlarım.. ilmek ilmek örümcek gibi ag veriyor hüzün icimde.. Agın ortasında kalıyor yüregim.. Kim tutabilir?? Tutki, tuttu birisi.. Kim basedebilir icimdeki illetle?? Basım halsiz düstü.. Secdeye varır gibiyimm... Satırların sonunda yine ben "ÖLÜR GİBİYİM".......... |