UTANGAÇ HÜZÜNLERİM..
Uçurumlar gölgeler için yaşar..
Sevişlemeler,iç çekişler yasaktır bu kentte.. Koyu kara sarmaşıklar etrafını sarar.. Elin kolun özgürlükle bağlıdır.. Hiç bir uçurtma uçmaz göğünde.. Tahtadan sandalyeler yüreğini belinden ağrıtır... Uyuşur acıların,kalkmak istesende kalkamazsın... Tekrar yürümeye yelteklenir içindeki çocuk.. Ayağına kendi ayağı takılır.. Ama elinden tutan annesi yoktur hüzünlerin.. Sonbahar gibi utangaç bir kızdır derin hüzünler. Sessizden teninde dolaşır.. İçini çekertitrersin.. Kokusunu bırakır tenine zemherinin... Kendi içine sığınırsın yalnızlığından kaçmak için.. Bedenin evin olur kolunu bacağını gizlersin ... Yüreğin sokak çocuklarının kartondan yatağı olur.. OYSAKİ YANINDA ZANNEDERSİN... İZLERİDİR ACITAN..... |